حکمت حقیقتی است که تمام شأن و مرتبه خود را از حکم و حق اخذ می‌کند و به واسطه خلق و حسنی که در پدیده و رخدادی قرار دارد، پدیدار می‌شود. به واسطه فهم حکمت می‌توان حقایق را در زندگی فردی و اجتماعی جاری ساخت و فرد و جامعه را جلوه نزول احکام الهی نمود. برای فهم هر حکمتی لازم است ابتدا ارتباط آن را با حکم الهی دریافت و آنگاه به طلوع آن حکمت در هستی و زندگی انسانی رجوع کرد و به‌ تدریج با داشتن تعریفی مشخص از آن حکمت و ضرورت توجه به آن، به بروز و حاکمیت آن در زندگی پرداخت و با بهره گیری از بهترین مصادیقی که آن حکمت در آنجا قابل‌رؤیت است، امکان دستیابی به آن را برای خود فراهم ساخت. تا اولاً به بلوغ خود رسیده، ثانیاً زندگی طیبه‌ای را تجربه کرده و در نهایت برای هر مسئله‌ای به تفصیل به محکمی از محکمات هستی متصل شویم.