نظم، درصف قرار گرفتن توان‌های درونی برای خلق زیبایی‌های زندگی است که از یک سو به شکوفایی توان‌ها و از سوی دیگر به جلوه بخشی زیبایی آن توان ها مربوط می‌شود. نظم توسط برنامه داری و برنامه ریزی در زندگی جریان یافته و در هر دوره‌ای متناسب با اقتضائاتی که دارد شکلی خاص به خود می‌گیرد. این پژوهش درصدد است تا با نشان دادن وضعیت بهینه نظم و برنامه ریزی در دوره‌های مختلف زندگی، چگونگی ورود این موضوع به ساحت تعلیم و تزکیه را تبیین کند.