تدبر در بیت به معنای شناخت و گرایش به حدود و محدوده‌ای است که خداوند برای فراهم ساختن امکانات، ایجاد آرامش و تجدید قوا برای تجلی اسماء به نوع انسان عطا کرده است. در این رهگذر، زوجیت به عنوان زیرساخت اولیه این محدوده، سببی است که رحمت الهی را در رَحِم هستی، جامعه و انسان جاری ساخته و ارحامی را با حریمی مشخص و تعیین شده بهانه‌ای برای این تجلی قرار می‌دهد.