فضل به معنای زیادت لطف و رحمتی است که از جانب خداوند از سر بی‌نیازی به انسان عطا ‌شده و او را به توانمندی برای انجام‌کارهایی تقرب‌ساز دعوت می‌کند. براین اساس همه آنچه خداوند به انسان داده فضلی از جانب اوست که فعل و فعلیتی در جهت کمال را در او محقق ساخته است. در قرآن این کلمه نوعا در مواقف هدایت به کار رفته است و نشان‌دهنده قابلیت و استعداد شکوفاشده است. بر همین اساس می‌توان با شناخت، گرایش و طلب نسبت به فضل‌‌های الهی، قابلیت‌ها و استعدادهایی که لازم است شکوفا شود را شناخت.