بذر آویشن باغی

معرفی  :
آویشن باغی Thyme با نام علمی Thymus vulgaris از خانواده Lamiaceae گیاهی است خشبی و چند ساله که بومی مناطق مدیترانه و برخی نواحی آسیا می باشد و امروزه در ایران نیز کشت می شود. برگهای آویشن کوچک، معطر، متقابل و نیزه‌ای شکل،  فاقد دمبرگ، پوشیده از کرکهای خاکستری رنگ و حاوی اسانس هستند. رشد اولیه این گیاه بسیار کند می باشد. با افزایش سن گیاه بر تعداد انشعابهای آن افزوده می‌شود. گلها کوچک، نر، ماده، به رنگ سفید یا صورتی و به صورت مجتمع در قسمت فوقانی ساقه بصورت چرخه هایی مجتمع پدیدار می شود. پیکر رویشی آویشن دارای بوی مطبوعی است که ناشی از وجود اسانس می باشد. مقدار اسانس در شرایط اقلیمی مختلف متفاوت و بین 1 تا 5/2 درصد است. در پیکره رویشی آویشن غیر از اسانس ترکیباتی مانند تانن (8 تا 10 درصد)، فلاونوئید، ساپونین و مواد تلخ وجود دارد.

از آویشن باغی علاوه بر استفاده به عنوان دمنوش و نوشیدنی به عنوان معطر کننده در غذا ها و آشپزی استفاده می شود.

 آبیاری :
آویشن باغی گیاهی است بسیار خشکی دوست که به غرقابی بودن زمین حساسیت دارد.در واقع آویشن در خشکی شرایط بهتری دارد؛ به همین جهت،بهتر است که این گیاه در زمین‌‌های عمیقی که آب و سطح زمین فاصله کمی نسبت به یکدیگر دارند، کشت نشود.

 نور : 
آویشن باغی برای رشد مناسب به نورآفتاب کامل نیاز دارد. (6-8 ساعت نور کامل در روز) این گیاه در بدو رشد، نسبت به سایه حساس است و در صورتی که در معرض آفتاب قرار بگیرد، رشد بهتری خواهد داشت. از این رو توصیه می‌‌شود که این گیاه بر سطوح شیب‌‌دار و دامنه‌‌های جنوبی کشت شود.

  دما : 
آویشن باغی برای رشد نیازمند هوای گرم است و در برابر سرما چندان مقاوم نیست. قدرت جوانه‌‌زنی و رشد این گیاه در ماه‌‌های سرد سال بسیار کندتر از فصل‌‌های تابستان و بهار است. دمای مناسب جهت جوانه زنی بذر های آویشن باغی دما 32- 12 درجه سانتی گراد می باشد.

  خاک :
مناسب ترین خاک برای کاشت گیاه آویشن باغی، خاک سبک حاوی ترکیبات کلسیم با زهکش بالا است که PH آن بین 4،5 تا 8 باشد. در صورت سنگین و مرطوب بودن خاک یا در شرایطی که مواد غذایی خاک به اندازه نباشد، رشد گیاه تحت تأثیر قرار خواهد گرفت و عملکرد مطلوبی نخواهد داشت.

  تکثیر :
تکثیر آویشن باغی از طریق کاشت بذر (مستقیم و غیر مستقیم) و قلمه امکان پذیر می باشد.

جهت کاشت مستقیم در اواسط فروردین بعد از آماده سازی بستر خاک، بذرها را در عمق 5/0 سانتی متری و فاصله 25 سانتی متری در ردیف های 50 سانتی متری کاشته می شود. بعد از حدود 14 تا 20 روز پس از کاشت جوانه ها شروع به رشد می کنند. در سال اول (اواسط بهار) فقط یک بار محصول را می توان برداشت کرد (آغاز مرحله ی گلدهی) ولی در سالهای بعد 3-2 بار (اواسط تابستان و پاییز) محصول قابل برداشت است. برداشت باید از فاصله ی 15 سانتی متری زمین و  درروزهای آفتابی بمنظور اسانس بیشتر، صورت گیرد.

در روش غیر مستقیم نشا کاری در خزانه در اواسط زمستان انجام گرفته (مطابق شرایط کشت مستقیم) زمانی که نشاها به ارتفاع 10 سانتی متری رسیدند، نسبت به انتقال نشاها به زمین اصلی اقدام می گردد.

در روش تقسیم بوته، پس از خارج کردن گیاهان 2 یا 3 ساله و عاری از هرگونه آلودگی قارچی از خاک هر بوته را به چند قطعه تقسیم کرده و در زمین اصلی کشت می کنند. لذا می بایست بوته ها را به قطعاتی که شامل تمامی قسمتهای یک گیاه باشد (ریشه ، ساقه و برگ) تقسیم نمود.

  بیماریها و آفات :
 آویشن یک گیاه مقاوم است و خیلی کم درگیر آفات و بیماری‌ها می‌شود.