استفاده انسان از قوای مختلف وجودیاش و نیل به سعادت حقیقی و راستین، نیازمند شناخت معیارهای الهی و عمل مبتنی بر آن است. بر این اساس توانایی تعقّل در انسان نهاده شده تا بواسطه آن بتواند اعمال و رفتار خود را براساس مبناهای حقیقی عالم هستی ساماندهی نماید. ضمناً تفکر به عنوان ابزاری مهم در سیر شناخت انسان از اهمیت ویژهای برخوردار است. از این رو تفکر بنیادی سعی میکند تا ضمن تبیین رابطه میان تفکر و تعقل، با ارائه تمارین عملی و کاربردی، توانمندی فرد را در استفاده صحیح از این دو قوه و ارتباط مؤثر میان آنها فعال نماید.
ثبت دیدگاه
دیدگاه کاربران